باید گلخــانه بسازیم

قطعا ادعای آنکه دانشمند و کارآفرین و مدیر و استاد و معلم خوب و کاربلد و مومن در کشور نیست، خلاف عقل است. اما شاید بشود مدعی شد که اگر دانشمندی و کارآفرینی و مدیری و استادی و معلمی، خوب و کاربلد و مومن و انقلابی بودند، لزوما در ساختارهای موجود به همه این مولفه‌ها دست نیافته‌اند. چرا که چنین ظرفیتی به‌عنوان یک نظام رسمی آموزشی در جریان نیست و این به‌معنای وجود عیب در نظامات آموزشی و تربیتی جمهوری اسلامی است. در این میانه، افراد شاخص تربیت شده هم ترکیبی از استعداد شخصی و نخبگی خانواده و استاد قابل و احتمالا بهره‌مندی از سامانه‌های آموزشی جاری هستند.

اثبات این مدعا دشوار نیست و اگر کسی آن را قبول ندارد، می‌تواند در هر جامعه آماری دلخواهی، از پدران و مادران بپرسد که آیا جایی را سراغ دارند که فرزندشان در آنجا استعدادیابی شود و براساس این استعداد در مسیر آموزش و تربیت صحیح قرار بگیرد و در آینده کشورش موثر افتد؟ بعید است بجز چند مدرسه (غیر)انتفاعی و گران‌قیمت تهرانی جایی را به شما معرفی کنند.

حال چه باید کرد؟

با شناختی که شخصا از امکانات دستگاه‌های دولتی و غیردولتی دارم، بطور قاطع معتقدم که بدون تزریق اعتبارات نو و با جهت دادن همین بودجه‌های فعلی و امکانات موجود می‌شود ده‌ها «گلخــانه» راه انداخت؛ تاسیس این گلخانه‌ها فقط با تغییر و تاسیس فرآیندها و آرایش جدید نیروی انسانی و بکارگیری برخی عناصر متخصص و چاشنی خلاقیت و نوآوری ممکن می‌شود. قطعا اگر جمعی از مدیران کشور تصمیم به ایجاد گلخانه‌هایی بگیرند که در آن نیروی مورد نیاز کشور تربیت شود، اتفاقی مهم در تاریخ نظام رقم خواهد خورد. نباید تصور کرد که این گلخانه‌ها صرفا باید در آموزش و پرورش و دانشگاه‌ها باشند که صدالبته تکلیف در آنجا مضاعف و سنگین‌ترین است؛ اما اگر ظرفیت همه دستگاه‌ها به خدمت این مهم درآید، کاری می‌شود کارستان.

امید زیادی دارم که به‌زودی نمونه‌ای از این گلخانه‌ها توسط جمعی از افراد متخصص و دلسوز استان در جهت پرورش نیروی کارآفرین و در راستای اهداف بلند کشور در حوزه اقتصاد مقاومتی و اقتصاد دانش بنیان ایجاد شود.